فیلمبردار Cinematographer
اصطلاح فیلمبردار(cinematographer)، مختص کسانی است که مهارت ها و دانش خاصی در هنر فیلمسازی به دست آورده اند، اما این به فیلم های بلند محدود نمی شود. فیلمبرداران می توانند در تبلیغات تلویزیونی، مستندها، آژانس‌های تبلیغاتی، موزیک ویدیوها یا در یک گروه بزرگتر به عنوان مدیر فیلمبرداری(Directors Of Photography) کار کنند. فیلمبرداران باید درک محکمی از تمام جنبه های تولید فیلم از جمله: پیش تولید، پس از تولید، تجهیزات نورپردازی، صداگذاری، نویسندگی، کارگردانی و هنر داستان سرایی داشته باشند.
تصویربردار Videographer
تصویربردار(Videographer) معمولاً به عنوان یک گروه تک نفره کار می کند. آنها برای ثبت رویدادها استخدام می شوند. اغلب اوقات آنها رویدادها، جشنواره های موسیقی، پشت صحنه، محتوای رسانه های اجتماعی یا هر گردهمایی صمیمی دیگری را پوشش می دهند. به طور معمول، کار به تنهایی یا با یک تیم کوچک انجام میدهند و کمتر درگیر فرآیند خلاقیت هستند. تمرکز اصلی آنها این است که رویداد و لحظه ها را ثبت کنند.
تفاوت تصویربرداری و فیلم برداری
تصویربرداری و فیلمبرداری هر دو رویداد های جلوی دوربین را ثبت می‌کنند با این تفاوت که فیلمبرداری بر هنر و علم فیلمسازی متمرکز است. تصویربرداری در درجه اول به ثبت یک رویداد مربوط می شود. فیلمبردار شخص خلاق تری است و با هنر روایت گره خورده است. در مقابل، تصویربرداری در مورد ثبت و ضبط رویدادها با منابع محدود است.
بررسی تفاوت تصویر برداری و فیلم برداری از نظر نوع دوربین
برای تعریف ویدئو و فیلم، دوربین تصویربرداری(ویدئویی) و دوربین فیلمبرداری، نوع و ساختاره ذخیره سازی دوربین حائز اهمیت است. در ابتدا دوربین ها به دو دسته ی ویدئویی و فیلمی تقسیم بندی میشدند، که دوربین های فیلمبرداری بر روی فیلم(نگاتیو) نماها را ثبت میکردند و دوربین‌های ویدئویی عمل ثبت را بصورت آنالوگ یا دیجیتال بر روی کاست های مغناطیسی، رم، هارد دیسک انجام میدادند و به اصطلاح به آن تصویربرداری گفته میشد.
استفاده از فیلم(نگاتیو) و فرآیندهای شیمیایی برای ظهور فیلم و ضررها محیط زیستی که داشت از یک طرف و از طرف دیگر با پیشرفت تکنولوژی در صنعت سینما، دوربین های فیلمبرداری جای خود را به دوربین های سینمایی دیجیتال دادند و در ادامه آن، بجای استفاده از فیلم(نگاتیو) برای ذخیره سازی از هارد دیسک و یا رم استفاده شد و خروجی محصول نهایی که قبلا از طریق آپارات روی پرده سینما، نمایش داده میشد با تغییر تکنولوژی ذخیره سازی به کمک ویدئو پروژکتور روی پرده سینما نمایش داده شد.
درست است که نام تصویربردار و فیلمبردار بخاطر نوع دوربین ویدئویی و فیلمی، انتخاب شده است، از آنجایی که هر کدام از این دوربین ها کارکرد متفاوتی داشتند(یکی برای سینما و دیگری برای ثبت رویداد)، اسامی که برای کاربر آنها انتخاب شده بار معنایی متفاوتی دارد، ولی در نگاه اول هر دو یک کار را انجام میدهند.
بعد از اینکه تکنولوژی دوربین ها همه دیجیتال شد و از دوربین موبایل گرفته تا دوربین سینمایی همه بصورت ویدئو دیجیتال تصویر برداری و ذخیره سازی را انجام میدهند و دیگر خبری از فیلم و نگاتیو نیست، با این حال هنوز اصطلاح فیلمبردار و تصویر بردار کارکرد سابق خود را طبق دارد.
شاید در ذهنتان دوربین ها را به آنالوگ و دیجیتال دسته بندی کرده باشید، که جالب است بدانید دوربین های آنالوگ شامل تمام دوربین های فیلمبرداری( که از فیلم برای ذخیره سازی استفاده می‌کنند) و آن دسته از دوربین های ویدیویی که از کاست مغناطیسی برای ذخیره سازی استفاده میکردند، است. ابتدایی ترین دوربین های ویدیویی دیجیتال از ثبت روی کاست های دیجیتال شروع میشود و به دوربین های دیجیتالی سینمای که بر روی هارد دیسک ذخیره سازی انجام میدهند، می‌رسد.
